1e Chaseverslag Doetinchem – Zutphen met massa’s water en bliksem! (7 juli '06)
De gereden route: Doetinchem – Hummelo – Toldijk – Baak – Zutphen – Warnsveld – Wichmond – Hengelo (GLD) – Zelhem – Doetinchem
Totaal was dit zo'n 67 kilometer.
Dit verslag is helaas zonder fotografisch materiaal gemaakt, mede omdat mijn camera nu inmiddels al twee weken uit de running is wegens een defect. Maar het verhaal verteld denk ik wel voldoende, en fotograferen was toch totaal onmogelijk geweest. Tevens bevat het genoeg andere beelden
En het verhaal begon als volgt…
Na opnieuw weer een warme tot hete en tevens droge dag in Dichteren, ontstonden er dan eindelijk in de loop van de middag enkele pittige maar tevens ook traag trekkende buien in het zuiden van land. Met name de buien boven Limburgs grensgebied trokken in het begin van de avond heel sloom richting het Doetinchemse en dat bracht wel wat hoop met zich mee.
Totaal was dit zo'n 67 kilometer.
Dit verslag is helaas zonder fotografisch materiaal gemaakt, mede omdat mijn camera nu inmiddels al twee weken uit de running is wegens een defect. Maar het verhaal verteld denk ik wel voldoende, en fotograferen was toch totaal onmogelijk geweest. Tevens bevat het genoeg andere beelden
En het verhaal begon als volgt…
Na opnieuw weer een warme tot hete en tevens droge dag in Dichteren, ontstonden er dan eindelijk in de loop van de middag enkele pittige maar tevens ook traag trekkende buien in het zuiden van land. Met name de buien boven Limburgs grensgebied trokken in het begin van de avond heel sloom richting het Doetinchemse en dat bracht wel wat hoop met zich mee.
Rond 19:15 uur hing een flinke bui, soms ook met wat onweer erin, boven Kleve in Duitsland. Deze activeerde tijdelijk aardig en werd hier in Doetinchem al zichtbaar aan de toenemende hogere bewolking vanuit het zuiden. Om 20:00 uur was de bui in hevigheid volgende radar weer wat ingezakt, maar het regengebied in totaliteit wat vergroot. Ik verwachte op dat moment voor in Doetinchem over circa een uurtje wat sappige regen waar de planten plezier van zouden kunnen hebben. De sproeier stond in de tuin, en die zette ik dan ook maar vast uit.
De bui werd inmiddels in het Dichterense al zichtbaar aan de horizon en vertoonde en licht grijzige tint, zonder verdere bijzondere structuren. Inmiddels was het alweer 20:30 uur geweest, en scheen de zon nog net min of meer onder de dikke grijze ijskap door. Ter gelijkertijd werd op de radar ineens zichtbaar dat de bui wat meer in activiteit afnam en een beetje boven de grens bij Emmerich, ’S-Heerenberg stil bleef hangen.
Radarloop met 15 minuten interval:
Om 20:50 uur weer eens naar buiten gekeken en ontstonden onder de grijze massa ineens uit het niets kleine, maar zeer bewegelijke stapelwolkjes die de lucht in spoten. Deze stapelwolkjes, die tevens nog vrij aardig werden belicht door de zon groeiden snel uit tot grotere exemplaren die het toch wel iets meer donkerder deden worden.
Om 21:05 uur was het nog immers kurk droog op een vlagerig windje na in het Dichterense. Aan de skyline hingen op dat moment ineens forse congestus wolken, die je werkelijk met het blote oog maar door zag groeien, zowel de hoogte in als in de breedte. Deze vormden zichtbaar een lijn net uit het zenit in het oosten, noorden en noordwesten van mij. Deze forse stapelwolken bleven onder de kap van de bui en dat was een fenomenale aanblik. Ten zuiden van het zenit hing alleen de grijze brij van de bui die op de grens druk doende was uit te sterven. Niet veel later om 21:10 uur ging de telefoon ineens en melde mijn zus die in noordoost Doetinchem woont dat daar de wind opstak en het aardig begon te regenen. Ikzelf stond nog steeds in ruim 24 graad droog buiten. Wolken hadden het buienstadium dus alreeds bereikt.
Zelf moest ik nog even naar een zorgcentrum (1 km van huis af, nieuwbouwwijk Dichteren) wat kranten doen, met de auto en dat om 21:15 uur ook maar eens stilletjes aan gaan doen. Opweg daarheen groeide de lucht gewoon dicht in Noord tot Oost en kleurde het wat bruinig, waarschijnlijk van de neerslag die in noord Doetinchem omgeving naar beneden kwam. Dichteren bleef gewoon droog. De radar laat op dat moment ook een sterk wolkbreukig neerslag signaal zien ten noorden van Doetinchem.
Na eenmaal de kranten gedaan te hebben, de ouderen weer leesplezier bezorgd te hebben, maakte ik weer aanstalten om richting huis te gaan. Echter toen ik de hoek van het gebouw daar omstreeks 21:40 uur om reed viel mij plots een donkere en bruine lucht in het oog, flink chaotisch en tevens waren er nu sterke neerslag gordijnen te zien. Deze waren inkt zwart, ondanks dat de zon er aan de zijkant probeerde onderdoor te schijnen. Tevens zag ik het meerdere malen weerlichten tussen de wat lossere plekken van de bui door. Prachtig om te zien hoe een stapelwolkje in amper 30 minuten tijd kan uitgroeien tot een forse bui. Zelf was het bij mij op enkele druppels na, die nu begonnen te vallen droog gebleven. Aldus de radar van 21:30 uur (die ik later bekeken heb) stief de bui boven de grens totaal uit.
Radarloop 5 minuten interval
Ik besloot niet om naar huis te gaan, maar met een bijna volle tank door te rijden naar Hengelo en de bui in te gaan halen, omdat ik onderweg in Doetinchem zelf te maken kreeg met wel wat lichte regen, en mijn ruitenwisser ineens los sprong (rubber), was ik genoodzaakt om anders te gaan rijden dan de planning was. Even nabij de Oude IJssel in Doetinchem West gestopt en in wat gedruppel de ruitenwisser proberen te fixen, lukte eerst niet, maar na wat geklungen toch voor elkaar gereken. Toen de rit maar hervat. De bui trok traag en zo nu en dan flitste het aardig.
Vervolgens maar niet naar Hengelo gereden, maar richting het plaatsje Hummelo, net ten noordwest van Doetinchem. Te Langerak (klein dorpje van Doetinchem door ijzergieterij Vulcanus) had ik al te maken met matige regen en ontladingen net ten noorden van mij. Ik was nog even genoodzaakt om richting het westen te rijden. Gelukkig was het erg rustig deze avond op de weg en kon ik een beetje fatsoenlijk doorrijden. Eenmaal van de weg richting Keppel af gekomen de hoofdweg naar Hummelo ingeslagen begon het alreeds steeds heviger te regenen en lag er veel boom materiaal op de weg. De wegen lagen bezaaid met afgeregend blad en ander gespuis. Ook met de meters die ik reed lag er steeds meer water op de weg en kon ik de ruiterwisser snel op stand 3 zetten, en de snelheid dramatisch verlagen tot 60 km/h. Niet veel later was het een en al water op de weg, nog net buiten Hummelo en weerlichte het voortdurend. Geen hagel gezien. Omstreeks 21:45 – 21:50 uur bevond ik me in het dorpje Hummelo en het was zo donker en het regende zo behoorlijk hard, dat je geen hand voor ogen meer zag. Straat verlichting brandde nog niet. Grootlicht opzetten was haast niet te voorkomen. Dat was nog niet het ergste, er kwam daar zo’n gigantische wolkbreuk naar benden dat rijden echt onmogelijk werd, kon nog geen 10 km/h rijden en de hoofdweg stond werkelijk totaal blank! Zoiets nog nooit eerder meegemaakt! Ik reed daar door een laag water van zo’n 5 á 10 centimeter heen. Op een gegeven moment maar tijdelijk bij een café gestopt, de auto kreeg het zelfs moeilijk. Onweer was niet hoorbaar, wel veel fel wit, blauwig weerlicht. Ontladingen waren eveneens niet zichtbaar, je kon geen hand voor ogen zien! Het was gewoon nacht. Ik denk dat er wel een 50 á 80 millimeter naar beneden gekomen kan zijn. Jammer dat er volgens mij geen neerslag waarnemer daar zit. Na wat minuten daar gestaan te hebben mijn weg toch maar weer hervat, richting Zutphen.
Echt rijden was er nog steeds niet bij, eerst Hummelo maar uit geprobeerd te komen door een laag water. Vervolgens stapje voor stapje richting Toldijk gereden. De hoofdweg in het buitengebied tussen Hummelo en Toldijk was een watermassa. Het kreeg niet veel kans om weg te stromen de bermen in en het verkeer reed er niet harder dan 40 á 50 km/h. Net voor Toldijk zette de wolkbreuk nog wat meer kracht in, zodat het met de wissers op stand 3 niet meer te doen was. Op een parkeerhaven in open velden de auto geparkeerd en het hevigste afgewacht rondom 21:58 uur. Veel zag je niet, alleen zo nu en dan felle blauwige flitsen, geen gerommel was te horen. De regen hield het zicht maar op enkele tientallen meters. De weg stond blank. Naast mij zagen andere automobilisten het ook niet meer zitten en stopten ook maar. Plots ging de regen weer wat weg (nouja, alsnog matig tot zwaar) en de toch maar weer hervat naar het noorden om proberen voor de bui uit te komen. Tussen Toldijk en Baak begon het zelfde spelletje weer opnieuw, hevige regens en afvoerputten die het niet aankonden, toch maar met 50 km/h doorgereden naar Zutphen.
Wind was er tijdens de toch nauwelijks. Hagel kwam ook al totaal niet voor, en het onweer was maar minimaal aanwezig. De hevige regen was voornamelijk de boosdoener van deze plotseling ontstaande buienlijn die zich uit begon te strekken over geheel noord Gelderland. Na veel geplotter door de watermassa op de weg toch uiteindelijk min of meer, half voor de bui uit kunnen komen. Nabij Zutphen / Warnsveld. De voorzijde van de bui was net in het noorden van mij zichtbaar, met een iets donker getinte bruinige kleur van de zon. Ten west van mij zag ik de eerste duidelijke ontlading naar beneden knetteren. In Warnsveld rond 22:10 uur even gestaan en toen was het onweer en regen weer wat aan het afnemen.
Besloten om weer richting Doetinchem te rijden over Wichmond (klein dorpje tussen Zutphen en Hengelo (GLD). Tot aan Wichmond kreeg ik weer te maken met hevige regens, alleen niet meer zo erg als in Hummelo, Toldijk, Baak het geval was. Rijden was toch al niet te doen door de tientallen drempels op dat plattelandsweggetje. Eenmaal in Wichmond aangekomen rondom 22:20 uur werd het daar droog en reed ik de bui weer uit op wat druppels na. Pas in Hengelo (GLD) konden de ruitenwissers weer uit en was het aardig nat op de weg. Ramen van de wagen weer los gedraaid, want het was alsnog behoorlijk warm.
In Hengelo snel doorgereden met soms wat weerlicht in de achteruit spiegels van de bui die in het noorden langzaam aan wegtrok. In Hengelo kwamen de mensen alweer uit hun huizen met de honden en fietsen en werd het weer wat drukker op de weg. Wegens een wegomleiding moest ik over Zelhem gaan rijden, daar heen rijdende rond 22:40 uur weer wat weerlichten kunnen zien in het oosten, boven Duitsland. Zelhem kende ook nog natte wegen en heeft ook een aardig deel van het onweer meegekregen.
Eenmaal doorrijdende naar Doetinchem, begonnen de wegen snel droger te worden. In Doetinchem om 23:00 uur even op de koffie geweest bij moeders. Vervolgens verder de stad ingereden en daar was al niet veel nattigheid meer te bekennen. De snelweg opgedraaid naar Dichteren, en in Dichteren de snelweg afkomende viel werkelijk in het maanlicht geen druppel nattigheid te bekkenen. Thuis aangekomen is alles droog, kurk droog. Voor de zekerheid maar eens in de regenmeter gekeken en daar zat ook niets in. Had dus net zogoed de sproeiers aan kunnen laten staan. Dichteren, Wehl, Kilder en wellicht andere dorpen zijn net droog tussen de buien door gekropen. In het Dichterense stond het kwik nog op een aangename zwoele 20,5 graad.
Tijdens de rit viel me naast de overvloedige water op de wegen verder op dat er meteen flink wat water door de warme ondergrond verdampte. Overal rookte het wegdek tijdens en na de wolkbreuk flink. Zo, dit was een indrukwekkende eerste chase ooit.
De volgende dag stond er ook in de Gelderlander een artikel over het noodweer in Hummelo en omgeving. Zelf geen putten voorbij zien drijven omdat ik werkelijk door de watermassa op de grond en uit de lucht geen ene steek kon zien.
Een week later in de lokale krant (klik voor een vergroting!):
